Biała Podlaska

Chełm

Janów Lubelski

Kraśnik

Lublin

Łęczna

Nielisz

Puławy

Włodawa

Zamość

Tenis stołowy

Tenis stołowy – w programie Igrzysk Olimpijskich od 1988 roku.

Istnieje kilka teorii i hipotez powstania tenisa stołowego. Żadna z nich nie jest ostatecznie potwierdzona. Miał być wynalazkiem chińskim lub indyjskim z drugiej połowy XVIII wieku lub w ciągu XIX wieku żołnierzy lub kupców brytyjskich (jedna z wersji głosi, że oficerowie angielscy w Indiach z nudów przebijali korki od szampana przez książki ustawione na stole), wynaleziona w Anglii w XIX wieku, wynaleziona w Nowej Anglii (USA) pod koniec XIX wieku lub wynaleziona w koszarach żołnierzy brytyjskich podczas wojny burskiej1. Jest jeszcze teoria, że gra wywodzi się z tenisa ziemnego (początek XIX wieku). W Anglii w czasie zimy i niepogody grywano w odmianę tenisa ziemnego w pomieszczeniach zamkniętych rakietami tenisowymi na stole2. W Polsce uprawiany w klubach od początku lat dwudziestych ubiegłego wieku. W 1932 roku odbyły się pierwsze mistrzostwa Polski.

Gra, w której uczestniczą dwie (gra pojedyncza – singel) lub cztery osoby (gra podwójna – debel, mikst), polegająca na odbijaniu piłeczki rakietką tak, by przeleciała nad siatką lub obok siatki na drugą połowę stołu. Piłeczka może uderzyć o stół tylko raz (na połowie przeciwnika), niedozwolone jest odbijanie piłeczki z powietrza, tak jak ma to miejsce w tenisie. Punkty przyznawane są m.in. za uderzenia, których przeciwnik nie odebrał. Współczesny tenis stołowy jest bardzo szybką grą, wymagającą od zawodników niezwykle energicznych ruchów i reakcji. Rozgrywka polega przede wszystkim na szybkości i rotacji nadawanej piłce, by sprawić przeciwnikowi jak najwięcej trudności przy jej odbiorze. Od 2001 roku, kiedy zasady tenisa stołowego miejscami dość istotnie się zmieniły, set rozgrywany jest do momentu, w którym któryś z zawodników zdobędzie 11 punktów (wcześniej 21). Zwykle gra się do trzech wygranych setów lub czterech (na imprezach wyższej rangi np. mistrzowskiej).

1 Tamże, str. 256.

2 Mała Encyklopedia sportu, str. 552.

Kraśnik

Miasto położone w zachodniej części województwa lubelskiego, 50 km od Lublina. Kraśnik to jedno z najstarszych miast regionu lubelskiego, lokowane w 1377 r. znane jako stolica polskiej cegły, ze względu na unikatowe pokłady lessowe z których jest produkowana. Okolice Kraśnika to także „polskie zagłębie malinowe” z licznymi plantacjami tych smacznych owoców, a także wieloma uprawami sadowniczymi. Ciekawa historia miasta prezentowana jest w zabytkach. Najcenniejszym niewątpliwie jest kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny wzniesiony ok. 1469 r. Nieopodal rynku usytuowany jest zespół synagogalny z XVII-XIX w. Na szczególną uwagę zasługuje Wielka Synagoga, która powstała po osiedleniu się Żydów w Kraśniku, pod koniec XVI w.

Kraśnik, to początek magicznej krainy Roztocza. Tutaj zaczyna się Centralny Szlak Rowerowy Roztocza – modernizowany w ramach projektu RoveLove Roztocze – łączący Kraśnik ze Zwierzyńcem i  Lwowem. Kraśnik połączony jest także regionalnym szlakiem rowerowym z Kazimierzem Dolnym – malowniczym miasteczkiem nad Wisłą.

Kraśnik to także miasto sportu, znane przede wszystkim z Triathlonu Kraśnickiego, odbywającego się w sierpniu nad Zalewem Kraśnickim. Miasto posiada znakomitą bazę sportowo – rekreacyjną. Dla miłośników aktywnych form wypoczynku udostępnione są dwa stadiony, trzy duże hale sportowe, korty tenisowe, skatepark, boiska. Uprawianiu sportów wodnych służy baza w postaci basenów krytego i odkrytego oraz infrastruktura zalewu kraśnickiego.

l1

Termin

23-27.09.2020

Szkoła Podstawowa nr 2, ul. Urzędowska 10, 23-200 Kraśnik