Biała Podlaska

Chełm

Janów Lubelski

Kraśnik

Lublin

Łęczna

Nielisz

Puławy

Włodawa

Zamość

Szermierka

Szermierka sportowa jest dyscypliną olimpijską od 1896 roku, jedną z pięciu dyscyplin sportowych, które były do tej pory rozgrywane na wszystkich nowożytnych igrzyskach olimpijskich.

W dawnej sztuce wojennej szermierka to sztuka ataku i obrony bronią białą. Współcześnie dyscyplina sportu wykorzystująca tradycje i charakter sztuki wojskowej z pozbawieniem jej celu zadawania ran. O pierwszeństwo sportowego zastosowania broni białej i wytworzenia się podstaw szermierki jako dyscypliny toczy się spór między historykami Włoch, Niemiec, Francji i Niderlandów. Chronologiczne najstarszym stowarzyszeniem uprawiającym i odbywającym zawody szermiercze była gildia w niemieckim mieście Lowenberg1.

Polski Związek Szermierczy powstał w 1923 roku. Rok później Polacy po raz pierwszy brali udział w Igrzyskach Olimpijskich. Olimpijski dorobek medalowy naszych reprezentantów jest bardzo bogaty. W konkurencjach indywidualnych zdobyliśmy siedem medali, a w drużynowych piętnaście. Złote medale indywidulanie wywalczyli: Egon Franke (1964), Jerzy Pawłowski (1968), Witold Woyda (1972), srebrne: Jerzy Pawłowski (1956), Janusz Olech (1988), brązowe: Barbara Wysoczańska (1980), Sylwia Gruchała (2004). Złote medale drużynowo zdobyli floreciści (1972), srebrne dwukrotnie szabliści (1956, 1960), dwukrotnie szpadziści (1980, 2008), dwukrotnie floreciści (1964, 1996), florecistki (2000), brązowe: trzykrotnie szabliści (1928, 1932, 1964), trzykrotnie floreciści (1968, 1980, 1992) i szpadziści (1968)2.

Walka toczy się na planszy o szerokości 1,8–2 m, długości (dla floretu) 12 m, (dla szabli i szpady) 24 m. W skład szermierki wchodzą różne rodzaje broni.

Floret. Trafienia zadawane przez pchnięcie. Polem trafienia jest powierzchnia tułowia (bez rąk).

Szpada. Trafienia zadawane przez kłucie. Polem trafienia jest powierzchnia całego ciała.

Szabla. Trafienia zadawane przez cięcia i pchnięcia.

Rozgrywane są konkurencje indywidulane i drużynowe.

1 Wojciech Lipoński. Humanistyczna Encyklopedia sportu, str. 347.

Lublin

Stolica województwa lubelskiego, największy ośrodek akademicki i kulturalny we wschodniej Polsce. Lublin to jedno z niewielu miast historycznych w Polsce posiadające status Pomnika Historii. To potwierdza szczególną wartość historyczną, naukową i artystyczną, a także wyjątkowe znaczenie miasta dla dziedzictwa kulturalnego Polski. Lublin otrzymał Znak Dziedzictwa Europejskiego (European Heritage Label) przyznany trzem lubelskim zabytkom związanym z zawartą w 1569 r. Unią Lubelską. Dwa z nich: Kaplica Trójcy Świętej na Zamku Lubelskim oraz klasztor Ojców Dominikanów na Starym Mieście usytuowane są w obrębie granic Pomnika Historii, zaś trzeci – pomnik Unii Lubelskiej znajduje się przy leżącym w sercu miasta placu Litewskim.

Współczesny Lublin to liczący się ośrodek sportowy, w którym odbywają się wydarzenia o randze ogólnopolskiej i międzynarodowej. W ostatnich latach miasto było gospodarzem Mistrzostw Europy w piłce nożnej EURO U21, Głównych Mistrzostw Polski Seniorów w pływaniu oraz 94. PZLA Mistrzostw Polski w Lekkiej Atletyce. Umożliwia to nowoczesna infrastruktura sportowa, z której chętnie korzystają zarówno mieszkańcy jak i turyści: kompleks pływacki AQUA Lublin, ogólnodostępny stadion lekkoatletyczny czy stworzony dzięki środkom unijnym stadion piłkarski Arena Lublin. Innym chętnie odwiedzanym przez miłośników aktywnego wypoczynku miejscem, jest Zalew Zemborzycki. Na zalesionym brzegu można wypoczywać w ośrodku “Słoneczny Wrotków” z kompleksem basenów.

l1

Termin

28.09-04.10.2020

MOSiR, Al. Zygmuntowskie 4, 20-101 Lublin